.png)
Bir hikaye anlatmanın bin bir yolu vardır. Bazen bir kelime ya da bir görsel, bazen de bir ses... Sesler, bilimin ve sanatın kesiştiği bir noktada bir araya geldiğinde, çevresel farkındalığı artırmak ve gezegenin geleceği için çözümler üretmek adına güçlü bir araç haline gelir. Tam da bu noktada, İngiltere’nin kuzeyindeki Durham Kitap Festivali’nde sergilenen eşsiz bir proje dikkat çekiyor:
Ancestral Reverb . Bu çalışma, geçmişin derinliklerinden gelen kömür madenlerinin yankılarını günümüze taşıyarak, karbonun sesiyle insanlık tarihinin yeni bir hikayesini anlatıyor.
Mağara Gibi, Ama Karmaşık
Bu sesli hikayeyi oluşturmak için ilk adım, İngiltere'deki Beamish Müzesi'nde yer alan bir maden kuyusunda yankıların kaydedilmesiyle atıldı. Boş kömür madeninin içinde yankılanan ses dalgaları, kömür madenlerinin mağara benzeri atmosferini ortaya çıkarıyor. Projeye öncülük eden Threads in the Ground adlı iklim umudu örgütünün yöneticisi Adam Cooper, boş bir kömür madeninde durup hem madenin doğasında var olan damlama ve tarama seslerini hem de yankılanan caz davullarını dinlemenin ne kadar tuhaf ve büyüleyici bir deneyim olduğunu aktarıyor.
Cooper’a göre, madenden gelen yankılar sadece bir boşluk sesi değil, derin ve karmaşık bir duyusal deneyim sunuyor. Proje boyunca madende çalınan beyaz gürültü ve caz davulu gibi çeşitli ses dalgaları yankılanarak kömürün hem fiziksel hem de sembolik ağırlığını duyulur kılıyor.
Madencilerin Hatıralarıyla Birleşen Yankılar
Bu yankılar sadece fiziksel bir deneyim değil, aynı zamanda tarihsel bir derinlik de taşıyor. Proje, emekli kömür madencileri ve onların aileleriyle yapılan röportajları da içeriyor. Kimi madenciler için bu röportajlar, tehlikeli iş koşullarını ve yaşadıkları zorlukları hatırlatsa da, bazıları dayanışma ve arkadaşlık üzerine hikayeler anlatıyor. İnsanlık tarihine derin izler bırakan kömür madenciliği, bu proje ile yeniden gündeme geliyor ve geçmişin izlerini sesler aracılığıyla bugüne taşıyor.
Karbonun Sanatsal Dönüşümü
Projenin en dikkat çekici yönlerinden biri de, müzikal kompozisyonun madenci bandolarının müzikleriyle bir araya getirilmesi. 1903 tarihli bir kömür ocağı orkestrasının kayıtlarının da kullanıldığı proje, hem geçmişin kömür madenciliğini hem de modern iklim mücadelesini bir araya getiriyor. DJ Bert Verso’nun müzikleri, Jacob Polley’in şiirsel anlatımıyla birleşerek projeye daha derin bir anlam katıyor. Bu sesli hikaye, insanlığın kömürle olan tarihsel bağını yeniden düşünmemizi sağlarken, aynı zamanda geleceğe dair umut aşılıyor.
İklim Umuduna Dönüş
Ancestral Reverb projesi, özellikle İngiltere’nin son kömürle çalışan elektrik santrali olan Ratcliffe-on-Soar’ın kapatıldığı ve ülkenin yeni enerji politikalarının gündeme geldiği bir dönemde sergileniyor. Adam Cooper, bu dönüm noktasını “bir başlangıç anı” olarak tanımlıyor. Kömürün çıkardığı seslerin müziğe dönüştüğü bu çalışma, insanlara yaratıcı yollarla iklim değişikliği üzerine düşünme izni veriyor.
Proje aynı zamanda gelecek nesiller için de bir miras bırakıyor. Bu sesli hikayeler ve karbonun yankıları, British Library’ye bağışlanarak nesiller boyunca dinlenebilecek bir plak halinde korunacak. Bu, kömürün karanlık tarihinden çıkarılan umut dolu bir sesin gelecek kuşaklara aktarılacağı anlamına geliyor.
İnsanlığın En Güçlü Nesli
Adam Cooper, bu projeyi anlatırken şu önemli noktaya dikkat çekiyor: “Siz ve ben, bizim neslimiz… 2030’a kadar gerçekleştirdiğimiz değişiklikler, tüm insanlık için geleceği şekillendirecek. Gelecek nesillerin bize dönüp bakacaklarına ve bize karbon reformcuları diyeceklerine inanıyorum.” Bu sözler, insanlığın iklim değişikliği karşısındaki sorumluluğunu bir kez daha vurgularken, aynı zamanda hepimize bir umut ışığı yakıyor. Gelecek, bugün attığımız adımlara bağlı.
Ancestral Reverb projesi, yalnızca bir sanat eseri değil, aynı zamanda bir çağrı. Karbonun yankılarıyla dolu bu müzikal hikaye, bizlere iklim kriziyle mücadelede yaratıcı ve anlamlı çözümler bulmanın mümkün olduğunu gösteriyor. Kömürün karanlık geçmişi, gelecekteki sürdürülebilir enerji çözümlerine dönüşebilir mi? İşte bu sorunun cevabını, karbonun yankılarında bulabiliriz.
Comments